حوزه علمیه نباید محلی اداره شود

وبلاگ نامه های حوزوی نوشت

حجت الاسلام والمسلمین مرتضی ترابی، تحصیل علوم دینی را از دوران نوجوانی در نجف اشرف آغاز کرد و در سال ۱۳۵۵ به حوزه علمیه قم آمد و از محضر آیات عظام تبریزی (ره)، وحید خراسانی، بهجت، زنجانی، و همچنین آیت الله هاشمی شاهرودی و سبحانی بهره برد. او سالیانی است که مشغول تدریس در سطح عالی حوزه است و تالیفاتی نیز در زمینه‌های فقهی، در موضوعات مستحدثه به زبان عربی و همچنین در زمینه‌های مربوط به قرآن کریم به فارسی و همچنین ترجمه برخی کتب به ترکی استانبولی داشته است.

انکارهای بی جا !!!

     وبلاگ"بنده نامه "نوشت
 حدیث معروفی است که علم سه پله و سه مرحله دارد . انسان همینکه به‏ مرحله اول آن می‏رسد مغرور می‏شود و تکبر می‏کند ، معلوماتش در نظرش جلوه‏ می‏کند ، خود را از همه چیز و همه کس برتر و بالاتر می‏بیند ( این مرحله‏ مرحله علم بینی و خودبینی است ) . تا به مرحله دوم می‏رسد .

در این مرحله‏  بر معلوماتش افزوده می‏شود ، عظمت خلقت و آفرینش در برابرش نمودارمی‏شود ، خود را و معلومات خود را در برابر دستگاه عظیم آفرینش کوچک‏ می‏بیند و حالت تواضع در او پیدا می‏شود ( این مرحله مرحله واقع بینی وجهان بینی است ، از علم بینی به جهان بینی می‏رسد ( ، به جای آنکه به‏ معلومات خود نظر افکند به جهان نظر می‏کند و با آن معلومات جهان را اندازه می‏گیرد .

طلبه ها برای تبلیغ کجاها میروند؟

وبلاگ" نامه های حوزوی" نوشت

ماه رمضان فرصتی برای تبلیغ مسائل اسلامی است، در این ماه مردم تمایل بیشتری به مسائل دینی دارند و فرصتی برای طلبه ها ایجاد میشود تا آنها در راستای انجام وظیفه خود گامی بردارند، اما براستی آیا همه طلبه ها به تبلیغ میروند؟ طلبه ها برای تبلیغ به کجاها میروند؟ مکان های مختلف چه ویژه گیهایی تبلیغی دارند؟

 

تبلیغ اجباری یا اختیاری؟ حوزه علمیه هیچ اجبار قانونی برای اعزام طلبه ها برای تبلیغ ندارد از این رو طلبه ها بر اساس دیدگاه خود اختیار دارند به تبلیغ بروند یا نروند، اما چند نکته طلبه ها را برای تبلیغ ترغیب میکند، اول آنکه بسیاری از طلبه ها تبلیغ را وظیفه ای اسلامی برای خود میدانند و اساسا معتقدند که از اول ورود به حوزه دنبال تبلیغ اسلام بوده اند از این رو این مسئله میتواند انگیزه اصلی برای تبلیغ باشد، نکته دوم اینکه بخشی از درآمدهای مالی طلبه ها از طریق کمک های مردمی در ایام تبلیغی است از این رو طلبه هایی که درآمدی بغیر از تبلیغ ندارند طبیعتا تمایل بیشتری به تبلیغ خواهند داشت، البته برخی از طلبه ها هم اهمیت چندانی به کمک های مالی مردم نمیدهند و اولویت اولشان در تبلیغ مسائل مالی نیست، حوزه علمیه نیز مشوق هایی را برای مبلغین در نظر میگیرد تا تعداد بیشتری از طلبه ها به تبلیغ بروند، برخی از طلبه های جوان علاقه ای به اینگونه تبلیغ های سنتی ندارند.

 

مکان های تبلیغ:

 

1-مساجد شهری: مساجد شهری از مراکز تبلیغی است که در ماه رمضان به حیات کم رمق آنها نفسی دمیده میشود بسیاری از مساجد شهری امام جماعت ثابت دارند از این رو طلبه هایی که از قم به تبلیغ میروند یا باید خیلی خوش شانس باشند یا اینکه توانایی بالایی داشته باشند تا بتوانند در شهر، مسجدی را در شهر انتخاب کنند، ارتباط داشتن با مسئولین سازمان تبلیغات، یا هیات امنای مسجد یا فرد بانفوذی در شهر میتواند در این راستا کارساز باشد، البته مسئله آنجاست که بغیر از بافت سنتی شهرها،  در مناطق دیگر مردم چندان در مساجد حاضر نمیشوند و برخی از حاضرین نیز بعد از نماز جماعت مسجد را ترک میکنند و کمتر تمایلی به شنیدن سخنان روحانیون دارند از این رو طلبه ها معمولا شاکی از این رویه هستند. مساله دیگر این است که بسیاری از طلبه ها فقط یک شیوه تبلیغی میدانند و آن حاضر بودن منبر و مردمی است که مشتاق فیض از طلبه باشد و در عصر ارتباطات و رقابت اندیشه های مختلف این انتظار طلبه ها بعید است که تحقق پیدا کند.