زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ سرباز صفر نوشت

از تاریخ ۲۱ خرداد ۱۳۹۳ برنامه‌ای با عنوان خندوانه و با اجرای رامبد جوان در صدا و سیمای جمهوری اسلامی پخش می‌شود که مبنا و اساس آن خنده و خندیدن است و شعار آن، این است که « مغز تقاوت خنده واقعی و خنده الکی را نمی‌فهمد ». به همین علت سرباز صفرتصمیم به یادآوری آداب خنده در اسلام و کراهت خندیدن با صدای بلندو همچنین بیهوده خندیدن می‌کند. امید است بتوانیم به سبک زندگی اسلامی که ائمه به ما آموزش داده‌اند عمل کنیم.

مدتی است که برنامه‌ای در تلویزیون پخش می‌شود که خندوانه نام دارد و در ژانر کمدی قرار دارد و با مصاحبه کردن با افراد کمدین سعی در ایجاد شاد جلوه دادن برنامه دارد. این برنامه که توسط محمدفواد صفاریان‌پور کارگردانی و با اجرای رامبد جوان می‌باشد، بر مبنای خنده ساخته شده است و اگر دقایقی که تماشاگران حاضر در استودیو میخندند را از این برنامه حذف کنیم، تقریبا چیزی باقی نمی‌ماند.

اما خوب بود آقای رامبد جوان که به نظر می‌رسد همه‌کاره این برنامه نیز می‌باشد، کمی راجع به خنده و خندیدن در اسلام تحقیق می‌کرد و به جای اینکه جمله‌ی « مغز تفاوت خنده الکی را با خنده واقعی تشخیص نمی‌دهد » کمی هم روایات ائمه را پایه و اساس برنامه‌اش قرار می‌داد.

از آنجا که اسلام شادترین و باطراوت ترین روش زندگی برای زیستن است و در باب خنده، شادی و شوخی بسیار عمیق می‌باشد، سرباز صفر در این جا کمی به خنده و خندیدن در اسلام می‌پردازد و امید است که ما به جای مراجعه به نظریه پردازان غربی کمی به دین و آیین خودمان بپردازیم و تنها آنها را الگو و سرمشق خود چه برای ساختن برنامه تلوزیونی و چه برای دیگر اتفاقات مهم زندگی قرار دهیم و تفاوت میان کلام معصوم علیه السلام که علم خود را از خداوند گرفته و نظریات یک نظریه پرداز که همواره خودش می‌داند نظریاتش بعدا تکذیب می شود را احساس کنیم.

از نظر اسلام که مبلغان اصلی آن و کسانی که اسلام و چگونه زیستن را به ما آموختند، پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و ادمه علیهم السلام هستند، انسان مومن همواره باید حزن و غم و اندوه خود را در دل خود حفظ کند و شادی و طراوت خود را در چهره خود نمایش دهد.

در اینجا چند مورد از مواردی که در آن استحباب شوخی و خنده به اندازه کم مشخص است می‌آوریم :

در اصول کافی، ج4، ص494 آمده است که :

معمر بن خلاد گوید: به ابوالحسن امام کاظم علیه السلام عرض کردم فدایت شوم عده ای با هم هستند و شوخی می کنند و می خندند.امام فرمود:اشکال ندارد اگر در آن نباشد؛ فهمیدم منظور امام این است که در آن شوخی، فحش و هرزه گویی نباشد.سپس فرمود: عرب صحرانشینی هدیه ای برای پیامبر آورد و عرض کرد:پول هدیه مرا بدهید،رسول خدا خندید.پس از آن،حضرت،هنگامی که غمگین می شد می فرمود: آن عرب چه شد؟ ای کاش به نزد ما می آمد.

و یا در اصول کافی، ج4، ص 497، آمده است که :

امام موسی کاظم علیه السلام فرمود: یحیی بن زکریا گریه می کرد و نمی خندید، اما عیسی بن مریم می خندید و گریه هم می کرد و عمل حضرت عیسی بهتر از عمل حضرت یحیی بود.

البته در تمامی روایاتی که استحباب خنده و شوخی در آن دیده می‌شود، منظور خنده و شوخی کم است و نه خنده و شوخی‌ای که باعث از بین رفتن حرمت و آبروی شخص مقابل شود و یا شوخی‌ای که به فحش بینجامد.

بلند خندیدن به صورتی که دندان‌های جلو دیده شود قهقهه نام دارد که در اسلام بسیار نهی شده است.

در کتاب ارزشمند اصول کافی، ج4، ص 495، ح10 از امام صادق علیه اسلام نقل شده است که : « قهقهه زدن از شیطان است ».

و همجنین فرمود : « خنده مؤمن تبسم است » .

و همواره خنده به صورت تبسم به مومنین فرمایش شده است بدین صورت که امام رضا علیه السلام در مصادقة الاخوان، ص 24 می‌فرماید : « هرکس بر صورت خود گلاب بپاشد و برای حاجتی از خانه خارج شود دچار تنگدستی و خواری نگردد و هرکس از بقیه آبی که برادر مؤمنش آشامیده به منظور تواضع بنوشد خدا حتماً او را وارد بهشت می کند و کسی که بر چهره برادر مؤمنش تبسم زند خدا برایش حسنه می نویسد و کسی که خدا برایش حسنه بنویسد او را عذاب نخواهد کرد ».

و اما در باب خنده بیهوده شیخ کلینی در کتاب ارزشمند خود اصول کافی و در باب الدعابة و الضحک از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند : امام صادق فرمود: « خنده بدون سبب نشانه نادانی است.او می فرمود: در موقع خنده نباید دندان های جلو دهان دیده شود که در این صورت عمل ناپسندی انجام داده ای.کسی که عمل بدی مرتکب می شود از شبیخون در امان نمی ماند ».

پس با کمی تفکر در روایات اهل بیت علیه السلام در می‌یابیم که حتی اگر عقل تفاوت خنده واقعی و خنده الکی را متوجه نشود، خندیدن الکی و بدون علت و با صدای بلند در اسلام جایی ندارد. امید است با خواندن این مطلب کمی در روند زندگی ما تغییراتی ایجاد شود.