زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ سنگر مجازی بصیرت نوشت

ای کاش سراب نبود، نه ای کاش سراب بود…

چه می گویم…شاید هذیان است…نمی دانم!ما همان تشنگان دیدار روی تو هستیم و دنیا هم شده است صحرای ما، هر چه شمال و جنوب و شرق و غرب صحرا را می گردیم ، خبری نیست، نه از روی تو ،نه از بوی تو…فقط سراب است و خیال.گاهی در این صحرا ، غباری می بینیم و سواری ،پس می شتابیم به سویش، همچو تشنگان…

همچو سرگشتگان…شاید آن سوار تو باشی…اما نه نیستی، غبار و سوار سراب است و اوهام.گاهی از این صحرا ، صدای چه چه بلبلانی می آید،که آوای شادی سر داده اند از آمدن کسی…پس می شتابیم به همان سو… همچو تشنگان ، همچو سرگشتگان…شاید آن کس تو باشی…. اما نه ،هیچ نیست ، بلبلان هم سراب آمدنت را دیده اند…این چه صداییست؟!… از سویی صدای هلهله و پایکوبی می آید!!!هلهله و پایکوبی کسان و خسانی ، که شادند از نیامدنی…مگر نیامدن شادی دارد؟ می شتابیم به همان سو…اینها کیستند که همچو ما تشنه ی آمدنت نیستند ،سرگشته ی نبودنت نیستند؟ وای بر ما ، کاش این هم سراب بود ، اما نیست!از سوی دیگر، صدای نیزه و شمشیر و تیر و سنگ می آید ،

شاید یکی برای عدالت می جنگد، می شتابیم به همان سو …همچو تشنگان… همچو سرگش….. نه، جنگ جنگ است ، اما نه جنگ عدالت ،آنها قصد جان کسی را دارند ، نکند آن کس توباشی…وای بر ما کاش این هم سراب بود، اما نیست!چه می گویم…شاید هذیان است…نمی دانم!

آقا جان…..

 بگو که آمدنت سراب نیست و نیامدنت سراب است…بگو برای آنها که هلهله می کنند و شادند از نیامدنت…

ما که پشت سرمان خراب است و رو به رو هم سراب…و شده ایم گوشه نشینان خرابه های سوت و کور دل!خرابه که سوت و کور می شود ، سراب هم شروع می شود…

شروع شد…گوش کنید صدای پای کسی می آید….