متهم: من؛ شاکی: من!
وبلاگ"حوزه علمیه خواهران"نوشت
بیشتر اوقات عقب می اندازمش. البته از عقب انداختنش هم می ترسم. کسی از فردایش خبر ندارد؛ عقب افتادن شاید برابر هرگز اتفاق نیفتادن باشد! این خیلی بدتر است! وقتی وقت باز و خلوتی پیدا می کنم، می دانم که وقتش است: وقت محاکمه ی خودم.
- ۰ نظر
- ۲۶ فروردين ۹۳ ، ۰۸:۰۴