زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ حوزه علمیه خواهران نوشت

ما آدمها، گاهی وقتها، بی آنکه بدانیم، دعایی می کنیم که در ظاهر خیلی خوب و پر خیر است، اما در واقع به ضرر ماست. روایت زیر از امام رضا (علیه السلام) که مرحوم آقا مجتبی تهرانی آن را نقل می کند، بسیار جالب و خواندنی است:

«روزی حضرت زین العابدین (علیه السلام) در مسجد الحرام در حال عبادت بودند که دیدند شخصی در حالی که طواف کعبه می کند، بلند می گوید: اللهم انی اسئلک الصبر. امام زین العابدین (علیه السلام) با دست مبارک، به شانه ی شخصی که طواف می کرد زدند و گفتند: با این دعا از خدا تقاضای بلا می کنی! ما سه نوع صبر داریم: صبر بر طاعت، صبر بر معصیت و صبر بر مصیبت.
درخواست صبر، یعنی بلاهایی که سمت من می آید، تحملش را داشته باشم. معلوم می شود به سراغ خط بلا و مصیبت رفته‏ای و در آن خط داری کار می کنی و می‏خواهی پاد زهرش را به‏دست بیاوری که کمتر تحت فشار باشی. حضرت به او فرمودند: سئلت البلاء. تو از خدا بلا می خواهی که می گویی: اللهم انی اسئلک الصبر. بجای این دعا بگو: «اللهم انی اسئلک العافیۀ و الشکر علی العافیۀ.» خدایا من از تو عافیت می‏خواهم.
دقیقا ضد بلاء است این دعا و حتی توفیق شکر گذاری را هم درخواست می‏کنی. هم عافیت بده، هم توفیق شکرگزاری که به خاطر این عافیتی که به من دادی شکر هم بکنم. حضرت به آن شخص می‏ فرمایند این را از خدا بخواه. روایت مفصل است.
در ذیلش حضرت این جمله را فرمودند: فإن الشکر علی العافیۀ خیر من الصبر علی البلاء. سپاسگزاری از عافیتی که خدا داده، بهتر است از صبری که نسبت به بلاء داده است. زیرا در مورد بلا چاره نداری. بلاء آمده، چکار می خواهی بکنی؟ صبردر بلا ارزش زیادی ندارد. به همان مقداری که جزع و فزع نکنی ارزش دارد. اما جایی که خدا به تو عافیت داده، شکرش با اختیار خود تو است و فشاری هم بر تو نیست. ارزش این شکر، از ارزش آن صبر خیلی بیشتر است. لذا حضرت به او فرمودند: فإن الشکر علی العافیۀ خیر من الصبر علی البلاء. انسان باید نحوه دعا کردن را هم از اولیاء خدا بیاموزد.»


منبع روایت:
بحارالانوار، ج 92، ص 285 و ص 292.

تاریخ سخنرانی:
چهارشنبه 7 دی 1390 – 3 صفر 1433

منبع: سخنرانی آیت الله تهرانی