آیا شما برای ادامه حیات به کفشهای نو نیاز دارید؟
کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان | سه شنبه, ۳۰ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۰۸:۳۱ ق.ظ
وبلاگ یا مهدی ادرکنا نوشت
شخصی برای خریدن کفش نو راهی بازار شد. در راسته ی کفش فروشان انواع مختلفی از کفشها وجود داشت که او می توانست هر کدام را که میخواست طبق علاقه اش انتخاب کند.
فروشنده حتی چند جفت هم از انبار آورد تا او آزادی بیشتری برای تهیه کفش دلخواهش داشته باشد.
مرد یکی یکی کفشها را امتحان کرد، اما هیچکدام را باب میلش نیافت. هر کدام را که می پوشید ایرادی بر آن وارد می کرد. بیش از ده جفت کفش دور و برش چیده شده بود و فروشنده با صبر و حوصله ی هر چه تمام تر به کار خود ادامه می داد.
مرد دیگر داشت از خریدن کفش نا امید می شد که ناگهان متوجه یک جفت کفش زیبا شد. آنها را پوشید. دید کفشها درست اندازه ی پایش هستند.چند قدمی در مغازه راه رفت و احساس رضایت کرد. بالاخره تصمیم گرفت. از فروشنده قیمتش را پرسید.
فروشنده جواب داد: این کفشها هیچ قیمتی ندارند.
مرد گفت: چه طور چنین چیزی ممکن است! مرا مسخره کرده ای؟
فروشنده گفت: ابدا، اینها کفشهای خودت است که هنگام وارد شدن به مغازه به پا داشتی!
این داستان زندگی اکثر ماست. آیده آل ها، زیبایی ها و آرمانهایمان را در دنیای بیرون جست و جو می کنیم.
خوشبختی و آرامش را از دیگران میخواهیم.
فکر میکنیم مرغ همسایه غاز است.
خود کم بین و اغلب خود نابینی باعث می شود که انسان شأنی برای خودش قائل نباشد.
در حالی که اوج تمام زیبایی ها از رگ گردن به ما نزدیک تر است و ما اگر به خود تسلط نداشته باشیم تا زیبایی های وجودی مان را در تک تک لحظات زندگی مشاهده کنیم قطعا در دنیای بیرون آنها را نخواهیم یافت.
خرید های غیر اضطراری (اضطرار به معنای دقیق کلمه نه تفسیرهای شخصیِ مصرف گرایانه) رفت و آمد های بیش از حد؛ بودن و خندیدن با دوستان با وجود دوری از خانه و خانواده؛ و موسیقی های مصنوعی و ساخته دست بشر یا سفرهای مداوم حتی به کشورهای مختلف دنیا برایمان آرامش و خوشبختی حقیقی به همراه نخواهد داشت.
اما...
اما......
اما وقتی خدا را داشته باشیم، وقتی راهمان خدایی باشد، وقتی آرامش را با خدا تجربه کنیم و حتی وقتی تک تک نفسهایمان را با خدا و برای خدا بکشیم در درون خود حسی توام با یقین خواهیم داشت که با "هیچ چیز" دیگر عوضش نخواهیم کرد، با هیچ چیز.
پ.ن: گاهی اوقات تصاویر مفاهیمی فراتر از متن دارند...مثل تصویر این پست(البته به صورت نمادین)، یکی از مفاهیمش میتونه این باشه که بزرگتر ها هر کاری که بکنن بچه ها هم طبیعتا یاد میگیرن، مثلا مصرف گرایی، نوع پوشش و حتی با خدا بودن رو.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
