وبلاگ"آن روزها"نوشت

بهمن ماه 1362  بیش از سه ماه بود من که از حوزه ی علمیه ی زنجان به مشهد منتقل شده بودم آن ایام همواره در کلاس درس به فکر جبهه ها بودیم از یک سو نمی توانستیم درس را رهاکنیم و از سوی دیگر نمی خواستیم  نسبت به دفاع  از کشوربی تفاوت باشیم.  قاعده ی «الجمع مهما امکن اولی من الترک» را هنوز یاد نگرفته بودیم ولی می خواستیم به آن جامه ی عمل بپوشانیم ! این مسأله دغدغه ی اصلی جوانان درسخوان و انقلابی بود که بتوانند به جمع هردو وظیفه موفق شوند.

 اعزام های بسیجیان حد اقل برای دوره ای سه ماهه انجام می شد و افرادی که چندین بار در عملیات ها شرکت کرده بودند نمی خواستند در دوره های طولانی به جبهه اعزام شوند.  ولی دوست داشتند هنگام عملیات ها به صورت کوتاه مدت در جبهه حاضر شوند و اگر زنده ماندند بلافاصله به سر درس خود برگردند. بنده نیز اینگونه بودم.به همین جهت  به همراه دوازده نفر از دوستان هم دوره ای، از سپاه مشهد حکم مأموریت یکماهه گرفتیم و بوسیله ی قطار عازم تهران و پس از یک شب توقف در پادگان امام حسن (ع)، بوسیله ی مینی بوس عازم ایلام شدیم و در مقر لشگر پنج نصر خراسان (ششدار) استقرار یافتیم. اعضای گروه عبارت بودند از :

1-  1-          شهید محمد علی رجب نیا

2-          شهید حسن اصلی تبریزی

3-          شهید مهرداد غلامی

4-          شهید ابوالقاسم یوسفی

5-          شهید سید رضا حسینی

6-           حجةالاسلام سیف اللهی

7-           حجة الاسلام سید مجید هاشمی

8-           آقای دکتر محمد تقی فخلعی

9-           آقای دکتر احمد رمضانی

10-       آقای دکترقاسم جعفری

11-      آقای علیرضا غفاری

12-      آقای حقیقی

ادامه دارد

بریا خواندن هور شمالی یک کلیک کنید