زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ"آپاندیس قلم"نوشت

سرکوبِ دلتنگی‌ ها...!

گاهی آنقدر دنیا برایت کوچک و بی مقدار می شود که دوست داری همه چیز به یکباره تمام شود.
اما حرفِ دیگری دارم:
هر چه بیشتر دلتنگی‌ ها را سرکوب کنید، بی‌ حس‌ تر می‌ شوید. 
اول دلتنگی را فراموش می‌ کنید، بعد دلیلش را، بعد، کم کم، خودتان را...

خلاصه جونم برات بگه:
درد را می‌ توان با مسکّن ساکت کرد، اما درمان نمی‌ شود. 
راه‌ هایی هم برای سرکوب دلتنگی‌ ها هست، اما فراموشی، دردی را درمان نمی‌ کند...
نظر من این بود!
حالا نظر شما چیست؟!
-----------------------------------------
پ ن:
1- روح، به زبان دلتنگی، با ما حرف می‌ زند. اما نمی‌ تواند بگوید دقیقاً کجایش درد می‌ کند؛ پیدا‌کردن جای زخم را به دوش خودمان می‌ گذارد.
2- دلی که نگیرد، دل نیست، سنگ است...!
3- یادت بخیر ای دوست... فراموشت نخواهم کرد!