زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ"چتروارونه"نوشت

زندگی ماشینی ما سراسر پر از شلوغی شده هر کسی به دنبال کار و مشغله خود است در این میان افرادی هستند که دغدغه تربیت دیگر افراد جامعه را دارند. 

شاید این گونه بهتر باشد بگوییم متولی امر تربیت در کشور ما مدعیان بسیاری نیز دارد.اما کمتر کسانی هستند که شاید ادعایی هم نداشته باشند ولی رنگ و بویی از تربیت را به یادگار می گذارند.آنها را میتوانیم این چنین اشاره داشته باشیم طلبه های دلسوز،مسجدی های فعال،دانشجویان متدین  و ... که هنوز هم موتور روشن و چراغ خاموش کار تربیتی را انجام می دهند.

سخن را به درازا نکشم اصل جان مطلبم رو بگم اینکه کم کاری امر تربیت در خانواده ها رو اینها جبران میکنند.

نکته اول:

وقتی پدر مشغول به کار خودش است از 24 ساعت3یا 4ساعت بچه اش رو میبینه که در این محدوده ی زمانی هم خسته است 

نکته دوم:

مادر خانواده (که امروزه بیشترشان شاغل اند) پس از کارهای روزمره اگر وقت پیدا کند امر و نهی های روزانه رو به بچه یا بچه هاش داشته باشه هنر کرده.

نکته سوم: رفت و آمد هم که با فامیل کم شده.

نتیجه: نوجوان امروزی از این 24ساعت 6 ساعتش رو مدرسه هست.1 ساعتش توی رفت و آمده.

4ساعت نهایش خونه باشه(اگه مثبت فک کنیم)   8 ساعتش خوابه(اگه به موقع بخوابه)

2ساعتش هم درس و مشق هاش رو مرور کنه و ...

کارهای تربیتی بسیار زمان بر است.پدر و مادری که هر دو شاغل اند و بچه رو به جامعه سپرده اند آینده ای که انتظار دارند چه خواهد بود؟آیا پدر و مادر امروزی تربیت رو در امر و نهی های روزانه و تکراری میپندارد؟

* بی شک تربیت رو به درختی تشبیه میکنند که نیاز به آبیاری به موقع،غرس به موقع،و دریافت محصول به موقعمیتوان مثال زد که امروزه اگر باغبان مواظب نهالش نباش فردایی که خشکسالی و... پیش آید جز پشیمانی سودی برایش نمی بخشد.           والله عالم