زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ"تکاپوی انتظار"نوشت

کمرنگ شدن چیزهایی که برایمان ارزشمند است از آندسته آزارهایی است که روح را می خورد و لامصب مثل سرطان می ماند. دوست داشتم کاش به جای از بین رفتن حریم ها و حرمت ها و از بین رفتن چیزهای مهم زندگی مزخرفاتی مانند دوست دختر و دوست پسر داشتن، بدحجابی و این ها از بین می رفت. وقتی جای مهم ها با غیرمهم ها عوض شود باید احساس خطر و ترس کرد. از آن ترس هایی که احتمال سکته را تا 1300% درصد افزایش می دهد. مثلاً یکم:

راننده تاکسی هر چقدر که بخواهد می گیرد بعدش می گوید پول خرد ندارم یعنی تو از بقیه پولت صرف نظر کن. می دانم 100 تا یک تومانی ارزش گفتن ندارد. اما همین حرام خوردن های اندک جامعه را کم کم کثیف می کند. همین راننده نامحترم می نشیند پشت رل و باد توی سیبیلش می اندازد که  سه هزار میلیارد خوردند. بنده خدا، تو از 100 تا یک تومانی نمی گذری انصاف بده که خاوری ها از سه هزار میلیارد نگذرند.

مثلن دویّم: کسی می آید که سر شیر گاز را برایت نوار تفلون بیاندازد و با آچار فرانسه سفتش کند. بعد از دو دقیقه که کارش تمامشد میگوید: 20 تومن بدی، بسّه. یعنی کارم بیشتر از20 تومان زحمت داشت، حالاچون شمایی 20 تومان. لا تبطلوا صدقاتکم باالمن و الاذی را هم ولش کن.این روحیه کندناز دیگران دارد بدجور توی جامعه راه می افتد.

مثلن سویّم: راجع به آسان گیری در ازدواج است که فکر نمی کنم گوش کسی بدهکار این حرف ها باشد و نمی گویم.

مثلن چهارم: از امام باقر(ع) روایت شده است که زنی نزد رسول خدا(صلی الله و اله و سلم) آمد و عرض کرد: مرد چه حقی بر گردن زن دارد؟ حضرت در پاسخ فرمودند: اینکه  او را اطاعت کند و سرپیچی نکندو چیزی  را از درون خانه بدون اجازه او صدقه ندهد و بی اجازه او روزه مستحبی نگیرد و در هر حال در امور زناشویی از او ممانعت نکند و از منزل خارج نشود مگر با اذن او و اگر بدون اجازه شوهرش از خانه خارج شود، ملائکه  آسمان وزمین و فرشتگان غضب و رحمت او را لعنت می کنند تا وقتی  که به منزل باز گردد.( مکارم اخلاق، شرح نراقی)

حتی دخترهای چادری و مذهبی این دوره و زمانه هم با اطاعت از شوهر مشکل دارند و هضمش برایشان آسان نیست سر و ته لخت ها که بماند. گاهی دلمان برای قدیم ترها تنگ می شود که موضوع احترام به حرف شوهر مانند نماز واجب بود. چه شده که الان نیست نمی دانم؟ کسی که باید یاد می داده نداده؟ یا کسی که باید یاد می گرفته یاد نگرفته؟ نمی دانم. نمی دانم. نمی دانم.

شوهر با کلی غمزه و قمیش و ناز و ادا و قربان بروم و فدای تو و....، دلیل و استدلال می آورد که این کار بشود بهتر است، خانم هم در کمال احترام به حرف شوهرش گوش نمی دهد و بعدش می آید می پرسد دوستم داری، چقدر دوسم داری و کم است و دوتا دیگر رویش بگذار و از این حرفا. خب عزیز من نکن. خلاف دستور خدا می خواهی عمل کنی و زندگی به سامان باشد. نمیشود دیگر.

اما در مورد بخش آخر حدیث: گاهی که این سر و ته لخت ها را توی خیابان می بینم اول دلم به حال این بیماران می سوزد. بعدش فحش می دهد به آن آخوندی که می خواست توی شهرمان طرح تذکر لسانی راه بیاندازد و هنوز خبری نیست. بعدترش فحش می دهم به مدیران مدارس و دانشگاه ها و فرهنگ شهر که بی عرضه اند و تا دلت بخواهد تبلیغ وایتکس و جواب و پشمک و پفک توی خیابان و تلویزیون هست اما حجاب نه. بعدترش تصور می کنم شوهران این سرو ته لخت ها سیب زمینی زنجان هستند یا جایی دیگر. اجازه گرفتن از شوهر برای مذهبی ها هم عار و افت دارد چه برسد به ..

ترسم از آن است که این مثلن ها شهر را به سردی بکشاند، زندگی ها سرد شود و دیر شود. خیلی دیر. آقاجان، ولش کن، کار از این حرفا گذشته است. هر اصلاحی نقطه آغازش خود انسان است. اگر من آدم شدم همه آدم می شوند. والعاقبه للمتقین.

http://aborahil.blogfa.com