وبلاگ"آفتاب پنهان ولایت وامامت علی بن ابیطالب"نوشت

بررسی مجالس«عید الزهرا» از منظر تاریخ و مراجع

حتما در این ایام و روزهای فرخنده ماه ربیع الاول با جملاتی نظیر مجالس « عید الزهرا » یا « عمر کشون »برخورد داشته اید و حتما تا حدودی به رسم و رسومات این مجالس آشنایی دارید.

  حتما در این ایام و روزهای فرخنده ماه ربیع الاول با جملاتی نظیر مجالس « عید الزهرا » یا « عمر کشون »برخورد داشته اید و حتما تا حدودی به رسم و رسومات این مجالس آشنایی دارید.استفاده از کلمات رکیک و بعضا دشنام و فحش توام با خوراکیهایی بصورت خام یا تزئین شده که خوردن آنها حرام است! جالب اینکه خیلی از شرکت کنندگان در این مجالس نه از ماهیت تاریخی آن با خبرند و نه به ادب و آداب حضور در مجالس اهل بیت علیهم السلام آشنایی دارند. اکثریت غالب این مجالس را قشر جوان جامعه تشکیل می دهند و متاسفانه بسیاری از افراد موجه و سالخورده نیز در آن شرکت می کنند.

وقتی که از این افراد راجع به حضور در این محافل و مجالس پرسیده می شود به اشتباه و از روی نا آگاهی می گویند چون قتل خلیفه دوم در این ماه بوده و یا شاد کردن دل اهل بیت. اما اینکه این باور چطور به یک سنت غلط تبدیل شده هم جای سوال دارد. به گفته محققان و آشنایان تاریخ اسلام و ایران، شیعه در گذشته آن چنان محدود، محصور و تحت تعقیب بود که حتی در برخی از ادوار شیعه بودن جرم بود، چه رسد به اینکه فرد تظاهر به تشیع کند، لذا احتمال دارد از دورانی که تشیع در ایران مذهب رسمی اعلام شد، از عصر صفویه و چه بسا در دوران قاجار به بعد این امر باب شده باشد و به احتمال قریب به یقین ایجاد حواشی و تبلیغات جهت برگزاری چنین مجالسی با دست پنهان دشمنان اسلام بوده است.

با کنکاشی در کتاب‌های تاریخی شیعه و سنی متوجه خواهیم شد که اصلا این ماه و مخصوصا نهم ربیع الاول، ربطی به مرگ خلیفه دوم ندارد و تاریخ مرگ خلیفه دوم اواخر ذی‌الحجه و اول محرم ذکر شده است، این منابع تاریخی عبارتند از: «تاریخ الیعقوبى»،«التنبیه‏ والإشراف»،«مروج الذهب»، «الفتوح»، «مسارّ الشیعه»، «الإمامة والسیاسة»، «أنساب‏الأشراف»،«الطبقات‏الکبرى» و «تاریخ الطبری». شایان ذکر است علت اینکه به غلط این روزها بنام قتل «عمرخطاب» نامیده می شود این است که چون در روز نهم ربیع به روایتی «عمر بن سعد» به دست مختار به هلاکت رسید، مردم عامه بدلیل تشابه اسمی این دو نفر به اشتباه می افتند.

ولی نکته ای که بیش از همه درد آور است استفاده از کلمات و الفاظ نا مناسب و تا حدودی فحاشی! در این مجالس است که هرگز با شان اهل بیت علیهم السلام جور نمی آید. اگر ما عاشورای حسینی را در عظمت به عنوان محشر برپا شده دنیا بنامیم اشتباه نکرده ایم چون در این روز اتفاقاتی افتاده ، که تا قیام قیامت از یاد تاریخ نخواهد رفت و ظلم هایی که در این روز به خاندان عصمت علیهم السلام روا داشته شده، بی سابقه بوده است. اما در این میان هیچ سند و مدرک یا مورخی از فحاشی و یا بی ادبی این اسوه های ادب چیزی مطرح نکرده است تا آنجا که حتی کودکان و یا زنان آل رسول الله در جریان غارت خیمه ها و یا حتی زیور آلاتی که بر اندامشان بوده مانند گردنبند و یا گوشواره که بر گوششان بوده و با جنایاتی بی سابقه و حقارت تمام از این عزیزان دزدیده شده؛ هیچگونه بی ادبی و فحاشی از این عزیزان ثبت نشده است. پس چرا ما به عنوان عزاداران و دوستداران این زوات مقدسه پس از دو ماه عزاداری و گریه بر مصائب آل عبا، باید تحت تاثیر دشمنان آنها در مجالسی که به نام و یاد آنها و در رسای مدح و بزرگی ایشان است ، چنین کار ناپسند و سخیفی را آن هم برای شادی دل اهل بیت علیهم السلام انجام دهیم؟!؟

اصلا مدح و ثنای حضرت زهرا سلام الله علیها و مولانا امیرالمومنین علیه السلام با فحاشی به دشمنانشان در یک مجلس جور در می آید و می توان این دو مقوله را در یک مجلس با هم جمع کرد؟

باید در این ایام و به جهت زینت شدن بر اهل بیت علیهم السلام با تبیین جایگاه رفیع امامت و ولایت بقیه الله الاعظم حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف و عطر آگین کردن این محافل به ذکر فضایل حضرت علی و حضرت زهرا سلام الله علیهما؛ مجالس « عیدالزهرا » برپا کنیم و برای لعن دشمنانشان، فقط از لعن 100مرتبه در آخر زیارت شریفه عاشورا و لعن معروف به سه ضرب! استفاده کنیم و از دشمنان اهل بیت برائت جوییم.

با توجه به هشدارهای مکرر حضرت امام(رحمه الله علیه) و مقام معظم رهبری (حفظه الله) و دیگر علما و مراجع با بصیرت ، انجام چنین اعمالی در عصر کنونی به هیچ عنوان پسندیده نیست و در انتها به ذکر فرمایش این بزرگواران بسنده می کنیم.

 حضرت امام خمینی رحمه الله علیه صحیفه نور جلد ۸ - صفحه 481 می فرمایند:

یکی جزوه می‌دهد لعن می‌کند یک کسی را؛ یکی جزوه می‌دهد تعریف می‌کند از کسی! هر دویش خلاف است. هر دویش امروز غلط است. دست بردارید از نادانی! شما را تحریک نکنند آنهایی که با اسلام دشمنند.خیانت به اسلام نکنید! این تفرقه امروز خیانت به اسلام است، با هر اسمی که باشد. امروز سر ولایت امیر المؤمنین اختلاف کردن خیانت به اسلام است. امروز این حرفها را طرح نکنید. همه توجه به این معنا داشته باشید که این سرنوشتی که بناست برای ایران تحقق پیدا کند خوب باشد. با اعمال شما نبادا اسلام فراموش بشود. با اعمال شما نبادا اسلام دفن بشود. اگر دلسوز به اسلام هستید، دست از تفرق بردارید. اگر دلسوز به ملت هستید، دست از تفرق بردارید. اگر دلسوز به کشورتان هستید، دست از این تفرقات بردارید این طرح شیطانی که در اصفهان ظهور کرده، و در مشهد و در تهران هم، این طرح‌ شیطانی را خنثی کنید. سر یک نفر آدم که آیا کافر است یا مُسْلم، تو سر هم نزنید! توجه به مسائل کنید. شما را می‌خواهند به جان هم بریزند، و آنها نتیجه بگیرند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با هشدار درباره برگزاری چنین مراسمی می‌فرمایند:

بعضی‌ها به نام شاد کردن دل فاطمه زهرا، این روزها و در این دوران کاری می‌کنند که انقلاب را که محصول مجاهدت فاطمه زهراست، در دنیا لنگ کنند … اگر امروز کسی کاری کند که آن دشمن انقلاب، آن مأمور سیاسی آمریکا، آن مأمور استخبارات کشورهای مزدور آمریکا، وسیله‌ای پیدا کند، دلیل پیدا کند، نواری پیدا کند، ببرد اینجا و آنجا بگذارد، بگوید کشوری که شما می‌خواهید انقلابش را قبول کنید این است، می‌دانید چه فاجعه‌ای اتفاق می‌افتد؟بعضی دارند به نام فاطمه زهرا(س) این کار را می‌کنند، در حالی‌که فاطمه زهرا راضی نیست، این همه زحمت برای این انقلاب کشیده شده …آن وقت یک نفری که معلوم نیست تحت تأثیر کدام محرکی واقع شده، به نام شاد کردن دل فاطمه زهرا، کاری کند که دشمنان حضرت زهرا را شاد کند کند.

آیت‌الله خامنه‌ای در پاسخ به استفتا می‌نویسند: هرگونه گفتار یا کردار و رفتارى که در زمان حاضر سوژه و بهانه به دست دشمن بدهد و یا موجب اختلاف و تفرقه بین مسلمین شود شرعاً حرام اکید است.

(هفته‌نامه عملی – فرهنگی بصیر(حوزه)، سال چهاردهم، شماره اول، مسلسل ۳۲۳، صفحه ۶)

مرحوم آیت الله بهجت رحمه الله علیه:

در مجالسى که به مناسبت حضرت فاطمه علیها السلام برقرار مى شود، شایسته است فضایل و مناقب اهل بیت به خصوص حضرت زهرا علیهم السلام بیان گردد؛ و برگزارى مجالس خنده بدون ذکر فضایل آن ها خوب نیست؛ زیرا چه بسا با یک کلمه ى مهمل اشخاصى به تردید بیفتند، به خصوص در زمان ما که اهل تسنن در میان ما هستند و چه بسا وسایل ضبط و استراق سمع داشته و از گفتار و کردار و افراد، و از صحنه ها عکسبردارى کنند،و ممکن است این کارها موجب اذیت و آزار و یا قتل شیعیانى که در بلاد و کشورهاى دیگر در اقلیت هستند، گردد که در این صورت اگر یک قطره ى خون از آن ها ریخته شود، ما مسبب آن و یا شریک جرم خواهیم بود از راه هایى که مرحوم آقاى بروجردى رحمة الله علیه نیز همین راه را مى رفتند، همان بیان مشترکات میان ما و عامه و ترک مطاعن ویا لعن و سب آشکار آنهاست که از جمله بیان حدیث معروف و مشهور بین فریقین یعنى حدیث ثقلین است.

(در محضر بهجت نکته ۱۹۸ )