زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ"این روزها"نوشت

 این واژه، اشاره به ورود بشر در مرحله جدیدی از تکامل انسانی دارد. این تکامل انسانی در حدّی است که باید ادیان گذشته را کنار گذاشته و با بینش نوین خود، ادامه حیات بدهد. در این مرحله، بشریت به مرحله خودآموزی رسیده و از تمامی آموزه های الهی بی نیاز می گردد. در اندیشه دینی، دین به عنوان امری فطری است که در سرشت انسان ها نهاده شده است. این نیاز فطری، بر خلاف سایر غرایز طبیعی انسان، به خودی خود شکوفا نمی‌شود بلکه همواره مورد غفلت قرار گرفته و غبار آلود می گردد. از این رو پیامبران همواره پیمان فطرت را یادآور شده و از انسان ها می‌خواهند که به ندای فطرت که «ندای خدا خواهی» است، گوش جان بسپارند. 
نکته اول): انسان برای رسیدن به کمالات نهایی خویش، نیاز به منبع دیگری، غیر از «حس و تجربه و عقل» دارد که با بهره گیری از آن بتواند در هر زمینه، راه درست را از راه نادرست بازشناسد. 
نکته دوم): ابزار عمومی شناخت (حس، عقل) از درک درست زندگی و چگونگی رابطه دنیا و آخرت ناتوان است. حس، در قلمرو خارج از محسوسات کاربردی ندارد و عقل هم همواره دچار خطا می شود. افزون بر این، عقل از تشخیص بسیاری از مصالح و مفاسد انسان ناتوان است. 
نکته سوم): بطور کلی، سه نوع نیاز در انسان وجود دارد:
 1.      نیاز های حیوانی؛ مثل نیاز به خوردن غذا.
 2.      نیاز های اجتماعى؛ امورى هستند که انسان اجتماعی به آنها نیاز دارد. مانند قوانین مدنی.
 3.      نیاز های عالى؛ همان نیاز انسان به شناخت و معرفت و اتصال به منبع معنویت است، دریافت های معنوی، شناخت هستى و مبدأ آن، شناخت هدف هستى و پایان آن، شناخت راه زندگى و شناخت حقّ و باطل، از جمله نیازها وخواسته‏هاى هر انسان برای ادامه حیات روحانی است. در میان انواع نیازهاى انسان، عقل، توانایی ارائه پاسخ به نیازهای شخصی و اجتماعی را داشته و در مقام پاسخگویی به نیازهای عالی، عاجز و ناتوان می باشد. بنابراین، آنچه به نیازهاى عالى انسان پاسخ می دهد، دین می باشد.