زندگیِ کنسروی...! تُف! مگه نه؟!
وبلاگ "آپاندیس قلم "نوشت
گشتم نبود! نگرد که نیست... صداقت را میگویم!
نه در مردان سبیل کلفتش بود! نه در وجود زنان ظریفه اش!
حالا تو بگرد! حتما هست......
نامردی و نفاق را می گویم
در وجود خیلی، حتی من...! حتی تو
-----------------------------------------------
پ ن:
1- آدم هـای امـروز، دوستی های کنسروی می خواهند! یک کنسـرو که درش را باز کنند؛
بعد ...یک نفر، شیرین و مهربان، از تویش بپَرد بیرون!
و هی لبخنـد بزنـد و بگویـد: «حق با تـوسـتــــ»...
2- این آرامش ظاهرم، گمراهت نکند… در درون، خانه بر دوشم
3- خیلی دوست دارم صادق باشم تا ساده! چون سادگی کوتاه مدت است ولی صداقت همیشه میماند. صداقت برخاسته از قلب است در حالی که سادگی فقط صورت ظاهری را در بر می گیرد.
آدم های ساده عاشق تقلید از دیگران و جملات تقلیدی هستند ولی تقلید هیچگاه ماندگار نیست. این طور نیست؟
- ۹۲/۰۷/۲۹