زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ مرغابی امام زمان نوشت

ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ .-و بالنجم هم یتهدون.-طبتُم و طابَت الارضُ التی فیهادُفتنُم.

*******بنویس ای قلم ! بنویس از دانشگاه و دانشجو ....

بنویس از آنهائی که سنگربان این سنگر (دانشگاه ) بودند ....

آنهائی که نگذاشتند خاکریزهای فکری و فرهنگی دانشگاه سست شود....

از آن هائی بنویس که خودسازی فکری و اخلاقی و انقلابی را فریضه می دانستند برای خودشان ....

بنویس ای قلم !

بنویس از شهدای دانشجوئی که حاملان پیام انقلاب و تضمین کننده پویائی و تحرک انقلابی بودند. ...

شهدای دانشجوئی که حساس بودند در برابر دردهای جامعه ....

شهدائی که را با کمال احترام در مقابل منکرات می ایستادند و امر به معروف می کردند و ترسی هم برایشان نبود ، و هم لا یحزنون.

ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ .

قسم به قلم و آنچه که می نگارد .

مداد العلماء ارزشش به مراتب بیش تر از دمائ الشهداست ! و چه خوب عالمانی بودند شهدا ، شهدای دانشجو!

آنهائی که هم مدادشان پشت گوشان بود و هم خونشان در کف دستانشان!

و چه جوهرخوبی است برای نوشتن ! جوهری به رنگ خون و از جنس خون !

بنویس از آنهائی که محصور نکردند خودشان را در سه ضلعی خانه ، خوابگاه و دانشگاه.

از آنهائی که دانشگاه را خطی برای رسیدن به آزادی از بند استکبار قرار دادند...

شهدائی که هم علم آموختند و و هم از کشور و ناموسشان دفاع می کردند  و راضی بودند به رضای پروردگارشان ، رضا برضائک و تسلیما لامرک.....

شهدائی که حلال مشکلات دوستان و آشنایان و همسایگان بودند ، مَنْ اَصْبَحَ و لم یَهْتَمُّ بِاُمورِ الْمُسْلِمینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ.

مصداق بارز اشداء علی الکفار و رحماء بینهم بودند ، یعنی در برابر دشمن چون آهن سخت بودند و با دوستان چون برف نرم و لطیف....

آری اینها دانشجویان شهید هستند ....

و حال چشمان ما کور شده است و اجازه ورود دوستان این عزیزان را به دانشگاه نمی دهیم....

انگارمان این است که اینها مرده اند و دانشگاه ، قبرستان نیست ....

ولی همین ها هستند که بر خاک طهارت آبرو داده اند مارا ، طبتُم و طابَت الارضُ التی فیهادُفتنُم.....

و همین ها هستند که چون ستاره ، راهنمای ما در دانشگاه هستند ، و بالنجم هم یتهدون.