کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان | شنبه, ۲۸ شهریور ۱۳۹۴، ۰۱:۵۲ ب.ظ
ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ .-و بالنجم هم یتهدون.-طبتُم و طابَت الارضُ التی فیهادُفتنُم.
*******بنویس ای قلم ! بنویس از دانشگاه و دانشجو ....
بنویس از آنهائی که سنگربان این سنگر (دانشگاه ) بودند ....
آنهائی که نگذاشتند خاکریزهای فکری و فرهنگی دانشگاه سست شود....

از آن هائی بنویس که خودسازی فکری و اخلاقی و انقلابی را فریضه می دانستند برای خودشان ....
بنویس ای قلم !
بنویس از شهدای دانشجوئی که حاملان پیام انقلاب و تضمین کننده پویائی و تحرک انقلابی بودند. ...
شهدای دانشجوئی که حساس بودند در برابر دردهای جامعه ....
شهدائی که را با کمال احترام در مقابل منکرات می ایستادند و امر به معروف می کردند و ترسی هم برایشان نبود ، و هم لا یحزنون.
ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ .
قسم به قلم و آنچه که می نگارد .
مداد العلماء ارزشش به مراتب بیش تر از دمائ الشهداست ! و چه خوب عالمانی بودند شهدا ، شهدای دانشجو!
آنهائی که هم مدادشان پشت گوشان بود و هم خونشان در کف دستانشان!
و چه جوهرخوبی است برای نوشتن ! جوهری به رنگ خون و از جنس خون !
بنویس از آنهائی که محصور نکردند خودشان را در سه ضلعی خانه ، خوابگاه و دانشگاه.
از آنهائی که دانشگاه را خطی برای رسیدن به آزادی از بند استکبار قرار دادند...
شهدائی که هم علم آموختند و و هم از کشور و ناموسشان دفاع می کردند و راضی بودند به رضای پروردگارشان ، رضا برضائک و تسلیما لامرک.....
شهدائی که حلال مشکلات دوستان و آشنایان و همسایگان بودند ، مَنْ اَصْبَحَ و لم یَهْتَمُّ بِاُمورِ الْمُسْلِمینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ.
مصداق بارز اشداء علی الکفار و رحماء بینهم بودند ، یعنی در برابر دشمن چون آهن سخت بودند و با دوستان چون برف نرم و لطیف....
آری اینها دانشجویان شهید هستند ....
و حال چشمان ما کور شده است و اجازه ورود دوستان این عزیزان را به دانشگاه نمی دهیم....
انگارمان این است که اینها مرده اند و دانشگاه ، قبرستان نیست ....
ولی همین ها هستند که بر خاک طهارت آبرو داده اند مارا ، طبتُم و طابَت الارضُ التی فیهادُفتنُم.....
و همین ها هستند که چون ستاره ، راهنمای ما در دانشگاه هستند ، و بالنجم هم یتهدون.
-
۰
۰
- ۹۴/۰۶/۲۸
- کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان