زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ نامه های حوزوی نوشت

شبکه سه سیما را تماشا میکنم شیخی جوان بمناسبت ایام عزاداری محرم برای مخاطب سخن می گوید موضوع سخن او لذت بردن از عباداتی چون نماز است می گوید اگر از نماز خواندن خود لذت نمی برید بدانید مال حرام در اموال شما وجود دارد و حرام خوری اجازه نمی دهد تا از عبادات لذت ببرید و همین را مستمسکی برای تشر زدن به مخاطب قرار می دهد.

ایام محرم و مجالس عزاداری فرصت مناسبی برای بازخوانی قیام کربلا و اخذ پیام های آن برای حل مشکلات امروز است خصوصا از روحانیان و مبلغین انتظار است این فرصت را مغتنم شمرده و آگاهی های مردم را بالا برند اما بعضا نکته های رنج آوری از سخنان و رفتارهای برخی از مبلغین دیده می شود که خود تبدیل به مسئله و مصیبتی می شود به چند نکته در این باره اشاره می کنم.

1-منبر رفتن و سخنرانی برای جمعی از مردم نیازمند مطالعه است و بسیاری از مردم انتظار دارند محتوای مناسبی را از مبلغین دینی دریافت کنند اما آنچه بعضا دیده می شود این است که مبلغ بدون تسلط کافی بر یک موضع چند حدیث را از کتابی یاداشت کرده است و بدون تحلیل و پردازش کافی آن را برای مردم می خواند بارها دیده شده است که برخی از طلبه ها کتابهایی با عناوین منبرهای آماده را خریداری می کنند و همان منبر آقای فلانی را حفظ می کنند و بدون در نظر گرفتن فضا و نیازهای مخاطب آن را بازگو می کنند که البته بعضا بازگو کردن نیز دقیق نیست. باید توجه داشت که ارتباط بسیاری از مردم با دین و روحانیت از طریق همین منبرها و جلسات برقرار است و مخاطب با حضور در چنین منبرهایی بمرور به این نتیجه می رسد که اسلام همین است و جوابگو نخواهد بود.

2-عقلانیت یکی از ویژگی های اصلی قیام کربلا است تشریح این قیام باید با ابزارهای عقلانی و قابل فهم انجام شود آنچه بعضا دیده می شود غلبه خواب ها و فضایل بدون سندی است که برخی از منبرهای با اعتماد بنفس قابل توجه به نقل آن می پردازند اگر چه در کوتاه مدت و در همان جلسه ممکن است بازار گرمی ایجاد شود اما بمرور زمان جز ایجاد خرافه و سست کردن تاریخ کربلا چیزی برجای نخواهد ماند.

  3-برخی از مبلغین برای مردم خدایی می کنند و براحتی به خود اجازه می دهند به مردم توهین کنند برخی از منبریهای بزعم خود چون سخن خدا را برای مردم بیان میکنند حق دارند در جایگاه خدایی قرار گیرند برخی از این منبریها خود را نجات یافتگانی می دانند که باید برای مخاطب نگون بخت سخن بگویند و با هر ادبیاتی که دوست دارند بر مردم خرده گیرند و این در حالی است که اگر درست بتوانند پیام را به مردم منتقل کنند آنها تنها پیام رسان هستند و جایگاه دیگری ندارند