هور شمالی 14
کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان | يكشنبه, ۱۱ آبان ۱۳۹۳، ۰۹:۳۶ ق.ظ
وبلاگ آن روزها نوشت
حدود یک کیلومتر به دهکده مانده بودیم که یکی از قایق ها در نیزارها گیر کرد و متوقف شد و شاید لحظه ی عملیات فرا رسید ولی ما همچنان در کنار آن قایق منتظر بیرون آمدن، بودیم. ولی دیگر جای تامل و صبر نبود. ما همراه با قایق فرماندهی تصمیم به حرکت گرفتیم ولی بعد فکر کردیم که اگر کاری بکنیم این قایق هم بیرون بیاید و درست شود خیلی عالی می¬شود.
هوا بسیار تاریک بود و ما به جایی رسیده بودیم که نی ها دیگر کم شده بود و نزدیک همان شهرکی بودیم که می خواستیم آنجا را بگیریم، هر ثانیه که می گذشت بر عجله ی فرمانده افزوده می شد و چون صحبتها باید خیلی به آهستگی صورت می گرفت با صدایی بسیار آهسته گفت اگر مقداری هم اینجا توقف کنیم دشمن متوجه حمله ی ما می شود و قبل از آنکه به خشکی برسیم به حساب ما می رسند.
در این حال بود که همه ی بچه ها خود را آماده تر کردند و دیگر مسأله ی مقابله با دشمن بر روی آب جدی تر شد. تعداد برادران رزمنده که داخل سه قایق کوچک نشسته بودند به 40 نفر نمی رسید و در قایقی که من داخلش بودم سه تن از پیرمردان شجاعی بودند که از روحیه ی بسیار عالی برخوردار بودند، یکی از آنها اهل شهر کاشمر بود. همه ی بچه ها به آرامی ذکر خدا بر لب داشتند و از خدا برای پیروزی در این عملیات حساس کمک می-خواستند. یک وقت متوجه شدیم که فرمانده به ما گفت شما همچنان آرام آرام حرکت کنید و ما هم(دو قایق) پشت سر شما می آییم. مقداری حرکت کرده بودیم که دیدیم عملیات در محورهای دیگر آغاز شد و ما در سمت راست محور عملیاتی قرار داشتیم که با شروع شدن تیراندازی های متقابل موشک های آرپی چی رزمندگان ما حواله ی پاسگاه های ساحلی در محورهای دیگر می شد. بالاخره عملیات آغاز شد ولی ما همچنان بر روی آب مانده بودیم که دیدیم فرمانده قایق را روشن کرده و به زودی خود را به ما رساند و گفت با شروع عملیات دیگر دشمن متوجه ما هم شده است باید زود حرکت کنید، موتور قایق را روشن کردیم ولی یکی از قایق هایمان همچنان در لابلای نیزار گیرکرده و از حرکت باز مانده بود. ما اندکی دیر رسیده بودیم و ناچار بودیم از روی آب با دشمنی که در ساحل بود درگیر شویم و تصور این مسأله برایمان به این سادگی نبود .
اینجا بود که دیگر با نیروهای دشمن روبه رو شدیم ولی نه مثل عملیاتهای دیگر ، این بار ما بر روی آب و سوار بر قایقی کوچک و دشمن در پاسگاههای مستحکمش موضع گرفته است. در آن هوای تاریک که هر لحظه احتمال روبه رو شدن با قایقهای گشتی پاسگاهها وجود داشت و ممکن بود با خوردن یک موشک آرپی چی به طور کلی قایق کوچک ما منهدم شده و به زیر آب برود.
البیّضه یک دهکده¬ی نسبتاً بزرگی بود که بر روی آب قرار داشت و در هر خشکی چند متر مربعی؛ چند چهاردیواری گلی بود و به همین ترتیب فاصله¬ی خانه ها زیاد بود و کوچه و خیابانها و میادین این روستا، همه آب بودند و نسبتاً از عمق بیشتری هم برخوردار بودند و همچنین ماشینهای این خیابانهای آبی را هم بلم های کوچک ماهیگیری دو نفره تشکیل می داد که با پارو حرکت داده می شدند.. تقریباً نصف شهرک همینطور بود و هر قدر به ساحل نزدیک می¬شد از فاصله¬ی خانه¬ها و ساختمانها متراکم تر می شد و و روستا از حالت آبی بودن در می آمد و کوچه¬های آبی تبدیل به باتلاق و یا خشکی می شد و در مرکز و در دو طرف روستا پاسگاههایی قرار داشت و در انتهای شهرک دو ساختمان بزرگ وجود داشت که احتمالا مدرسه بودند.(ادامه دارد)
مطالب مرتبط
