زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ" نامه های حوزوی" نوشت
اینکه میگویند دوستان یک فرد میتوانند آن فرد را به موفقیت برسانند یا بیچاره کنند، اینکه میگویند رفیق خوب نزدیک تر از برادر است، اینکه میگویند از دوستان یک نفر میتوان به شخصیت او پی برد و اینکه میگویند دوست خوب بهترین تکیه گاه است و همه این گفته ها را میتوان درباره دوستی طلبه ها صادق دانست و اگر برخی از علما و روحانیون با احترام از دوستی پنجاه شصت ساله خود با عالم دیگری سخن میگویند نباید تعجب کرد که در حوزه علمیه در میان علما این دوستی ها فراوان است. شاید این نکته را از شکایت همسران بعضی از طلبه ها میتوان یافت که معتقدند همسرشان بیشتر از حد به دوستان خود اهمیت میدهد و به اصلاح رفیق بازی میکند.

صمیمانه ترین دوره: اولین روزهای طلبگی آغازی بر این دوستی ها است، برخی از تازه طلبه ها قبل از طلبگی نیز باهم دوست بودند اما بسیاری از آنها نیز برای اولین بار در مدرسه علمیه همدیگر را میبینند، هم حجره ها، هم کلاسی ها و هم دوره ها کسانی هستند که کم کم پایه های دوستی ها عمیق با آنها بنا میشود، زندگی جمعی در مدرسه و دوری از خانواده باعث میشود تا خلا خانواده تا حدودی توسط دوستان پر شود، این دوستی ها بمرور آنگونه میشود که در روزهای تعطیل دوستان طلبه دلتنگ هم میشوند، همانگونه که دلهای اکثر نوجوانان در این ایام پاک و بدون آلایش است دوستی ها نیز صادقانه و بدون ریا کاری است، حجره مشترک،  سفره مشترک، استاد مشترک، محیط مشترک و از از همه مهمتر دغدغه ها و هدفهای مشترک این آدمها را بهم نزدیک کرده است شاید باور این نکته سخت باشد که در این دوران اولیه طلبگی دوستان طلبه حاضرند همه نوع فداکاری برای هم انجام دهند. تصور کنید هم حجره یکی از طلبه ها مریض شده است،دوستش او را همراهی میکند تا به دکتر برود داروهای او را تهیه میکند در حد توان خوراکی تهیه میکند تا دوستش سلامتی خود را کسب کند و این محبت چیزی نیست که فراموش شدنی باشد، آنها به درد و دلهای هم گوش میدهند و ممکن است بمرور همه حرفهای حتی خصوصی خود را بهمدیگر بگویند.

دوستی خانوادگی: طلبه ها چند سال اول را در کنار هم زندگی میکنند و رابطه ای صمیمانه دارند اما این دوستیها به این دوران محدود نمیشود ایام حجره نشینی تمام میشود و سن ازدواج رسیده و طلبه ها کم کم ازدواج میکنند، آنکه اول ازدواج کرده است از طریق همسرش برای پیدا کردن همسر مناسب برای دوستانش کمک میکند، با تشکیل زندگی خانوادگی رفت و آمد های خانوادگی آغاز میشود خانواده طلبه ها در غربت جای خویشاوندان را میگیرند و دوستان صمیمی هم میشوند نزدیک تر از خواهر، با بدنیا آمدن بچه ها، بمرور آنها نیز باهم دوست میشوند و به دوستان خانوادگی عمو و خاله میگویند عمو و خاله ای که شاید فراتر از عمو و خاله واقعی لطف و محبت دارد، همین کودکان خردسال که باهم بازی میکنند شاید نمیدانند که سالها بعد ممکن است دست تقدیر آنها را بهم وصل کند و زندگی مشترک خود را با یکی از همین هم بازیها آغاز کنند.

حمایت های اجتماعی: این دوستی ها در فعالیتهای اجتماعی و مذهبی نیز خود را نشان میدهد اکثر طلبه ها و روحانیان و علما برای خود دغدغه های اجتماعی دارند برخی از آنها اهل تبلیغ هستن برخی دیگر کارهای تشکیلاتی انجام میدهند، آنها پس از سالیان تلاش و زندگی تبدیل به شخصیت های بانفوذی در جامعه میشوند، از این رو در راه رسیدن به اهداف همدیگر را یاری میکنند.

چند نکته:

1-انتخاب دوستان خوب در دوره مقدمات بسیار مهم است چرا که معمولا طلبه ها در طول تحصیل و زندگی بیشترین تاثیر را از این دوستان میپذیرند، جمعی دوستانه ای از طلبه ها اگر از افراد درسخوان تشکیل شده باشند تک تک افراد نیز در ادامه تحصیلات موفق خواهند بود، اگر به مسائل اخلاقی حساس باشند تک تک افراد نیز دغدغه خودسازی خواهند داشت و اگر جمعی اهل بازیگوشی و کارهای حاشیه ای باشند بمرور از درس و اهداف خود دور خواهند شد، بسیار در حوزه به چشم میخورد که افراد از طریق انرژی و تاثیر کردن از دوستان رشد کرده اند و باز مشاهده شده است که از طریق دوستان از راه خود باز مانده اند.

2-دوستی ها در سالهای اول طلبگی از گرمای بیشتری برخوردار است، طبیعتا در این دوران احساسات بیشتر جوشش دارد،  طلبه ها تعلقات کمتری دارند و با نگاه آرمانگرایانه خود فداکاری بیشتری را از خود نشان میدهند ضمن اسکان شبانه روزی در مدرسه نیز بر این گرما می افزاید، بمرور و در دوره سطح طلبه ها کم کم به جمع هایی تقسیم میشوند که احساس تعلق بیشتری بهم دارند، داشتن علاقمندی های مشترک، زمینه های مشترک تحصیلی، دیدگاه های اجتماعی – سیاسی مشترک و روحیات مشترک در تشکیل جمع های دوستان موثر است البته خانواده نیز در این زمینه میتواند نقش داشته باشد برخی از همسران طلاب باهم ارتباط بهتری دارند و در شکل گیری رفت و آمدهای خانوادگی موثر هستند.

3-مهر و قهر طلبه ها نیز جای خود دارد، طلبه ها و روحانیون و خصوصا علما در طول زندگی سعی میکنند دوستی ها و دوستان خود را حفظ کنند حتی اگر اختلاف نظری هم داشته باشند سعی میکنند دوستی ها سرجایشان میماند حتی بسیار مشاهده میشود که طلبه هایی از نظر سیاسی با هم همسو و هم نظر نیستند اما رفت و آمد خانوادگی و دوستانه باهم دارند و درصورتی که نیاز به کمک داشته باشند بهم کمک میکنند.

4-گاهی هم این رابطه دوستانه به تیرگی کشیده میشود و ممکن است این دوستی دیرینه تبدیل به دشمنی شود این مسئله زمانی رخ میدهد که طرفین دوستی از نظر سیاسی نگاه های افراطی داشته باشند و نتوانند همدیگر را تحمل کنند این مسئله را بعضا میتوان در زمانهای انتخابات مشاهده کرد، البته ممکن است اختلاف در مورد مسائل دینی نیز موجب تیرگی رابطه شود و ان در صورتی است که طلبه ای حس کند دوستش بگونه ای فکر میکند که از ارزشهای دینی بسیار فاصله گرفته است، گاهی اینکار به زیر آب زنی نیز ممکن است کشیده شود البته این بخش در بین طلاب بسیار کم است.