زنگان-کانون وبلاگ نویسان جوان زنجان

وبلاگ آپاندیس قلم نوشت

حیوانات برای دستیابی به نعمات مختلف وارد میدان مبارزه و رقابت با یکدیگر می شوند اما این مبارزه جویی هر بار صرفا بر اثر کمبود غذا یا نیاز جنسی رخ می‌دهد.

به طور مثال:
دو خرس گرسنه ممکن است بر سر ماهی‌ ای که از آب گرفته‌ اند با یکدیگر بجنگند ولی همه چیز حاکی از آن است که خرس اگر سیر باشد به ذهنش خطور نمی‌ کند که طعمه را از دهان خرسی دیگر بیرون آورد، به قصد اینکه نگذارد آن دیگری سیر شود و کیف کند. 
حال آنکه در مورد انسان ها قضیه فرق می کند؛ نیازهای بشری به لحاظ فیریولوژیکی حد و مرز معینی نمی‌ شناسد، به چشم می‌ بینیم که نزد انسان‌ ها سرنوشت هیچ چیز حد یقف ندارد: 
هرگز نه شهرت، نه پول نه موفقیت و نه تحسین و تمجید به هر اندزه که باشد کفایت نمی‌ کند. 
البته در تعبیر قرآنی هم داریم که:
«خُلقَ الانسانَ هلوعاً» انسان سیری ناپذیر خلق شده است. 
و این سیری ناپذیری برای رسیدن به نامحدود که خدای متعال است، می باشد.
.
لذا همین ظرفیت نامحدود رشد نیازهاست که هم محرک اخلاقیت انسان است وهم مایه بدبختی او. عدم ارضاء نیازها بی‌تردید سرچشمه تلاش‌های خلاق است اما همچنین به احساس کمبود وعقب ماندگی دامن می‌زند.

احساس حسادت دارای دو وجه است که هر دو وجه به طور مشخص انسانی هستند:
1- یک وجه را می توان با این جمله بیان کرد «من هم همان چیزی را می‌خواهم که او دارد»
2- وجه دوم در این جمله خلاصه می‌شود «من نمی‌خواهم که او بیش از من داشته باشد» 
تفاوت میان این دو جنبه حسدورزی روشن است ولی معمولاً توأم و تفکیک ناپذیر بروز می‌ کنند.